Təsəvvürdə yekun necə tərtib edilir? Fable və onun əxlaqı

İnsanlar "ibadət" sözüylə əlaqələndirirlər? Krylovun soyadı ehtimal ki, açılacaq, kiminsə yaddaşının daha yaxşı olması üçün Aesop adını verəcək gözlüklə bir meymun haqqında qeyri-müəyyən bir şey yadda saxlayacaq. Bununla yanaşı, ibadətin növü daha maraqlıdır və daha böyükdür. Buna görə də, inanırıq ki, insanlar məsələnin təsəvvüründə necə tərtib edildiyini soruşurlar. Öz növbəsində, qeydimizdə bu suala cavab verməyə çalışacağıq.

Niyə bir ibadətə ehtiyacım var?

Uzun müddətdir uşaqlar (və bəzi böyüklər də) izah tələb edir: niyə dik bir çöküntülərdən qorxmalıyıq, niyə mağarada çalıların içində döyülməsini dinləməməliyik, niyə böyükləri dinləməmə və minlərlə "niyə" və "niyə" qulaq asmalıyıq? İnsanlar inandırıcı, sadə və anlaşılır nümunələrə ehtiyac duyurlar. Lakin bu vəziyyətdə mənəviyyatdan qaçınmaq daha yaxşıdır, ümumiyyətlə notasiyalar yalnız nifrət edir. Niyə? Çünki heç kim inkişafı sevməz, çünki həmişə ittiham və ittiham kokuyor. Ancaq bir uşağın inana biləcəyi konkret nəticəyə sahib bir xəyalı hekayə yaxşı bir şey olacaq.

Və onun nümunələri ilə yetkinlik heç bir etibar yoxdur, uşağın gözündə valideyn bir "qadağan işarəsi", lakin dünya çox böyük və maraqlıdır.

Uşaq hələ də qadağalara əsasən valideyn himayəsi altında olduğunu bilməyəcəyini düşünür: "Əgər onlar bunu zərərdən edərsə nə edərlər?" Və öz zəifliklərinə işləyən bəzi inanclar deyir ki, heç bir şey mənim başına gəlməyəcəkdir.

Xahiş etməyin, əziz oxucuların, bu məlumatın ibadətdə necə yekunlaşdığına dair suallara cavab verməklə birbaşa əlaqəsi var. Və biz düşüncələrimizdə daha da irəliləyirik

Nəyə görə ibadət tərbiyə aləti kimi yaxşıdır?

Bir ibadət və ya qohumları (bir məsəl və ya nağıl) üç quş bir rhinestone öldürür.

1. Tədqiqatın qarşısını alır.
2. Möhtəşəm tarixi əhvalat.
3. Və uşağa ilk əxlaq dərsi verir.

Müəllifin lütfünü və ağılını vurğulamaq üçün bəzən hekayənin başlanğıcında əxlaq yerləşdirilir. Təqdim olunmuşun mahiyyəti artıq məlum olduqda, anlatıcının vəzifəsi yalnız süjetin yeniliyi və heca gözəlliyindən ibarətdir.

Artıq məsələnin məsələnin necə tərtib edildiyinə asanlıqla cavab verə bilərsiniz. Bu, adətən, asan və təəccüblü olan əxlaq şəklində təqdim olunur, lakin məsəllərin mənəvi dərsi həyat üçün yadda qalıb.

Ancaq Rus dilli oxucularda "ibadət" sözü mütləq poetik bir forma aiddir.

Aesop və Phaedrus

Əvvəlcə əxlaqın hekayəsi nəsr idi. Aesop və Phaedrus ( qədim tanınmış fabulistlər ) çox təlimatlı bir sonrakı kiçik hekayələr yaradıblar. Onların dinləyiciləri və tamaşaçıları belə düşünməməyə belə vaxt ayırmadılar: "Axı necə oxunurdu?" Sonuncu sözləri dinlədikləri anda, işin mənəvi cəhətləri özləri üçün aydın oldu.

Aesop və Phaedra'nın əsərləri yeni və çox heyran olmuşdur ki, əsərləri kolleksiyalarda yığılmış və bir-birilərinə ocaqda qayıtmışdır. Ancaq vaxtlar davam etdi, hekayələr və xətlər dəyişməzdi və yenilik yeni fikirlərə yeni bir forma verilə bilərdi, yalnız bir ibrət əxlaqı təəccübləndirə bilmədi.

Jean Lafontaine

Şair Jean Lafontaine qədim əsərlərin tərcüməsini ayə şəklində Fransız dilinə tərcümə etmişdir. Yeni rənglər ilə oynanan köhnə fikirlər və arxaik əfsanələr Parisli və sonra Rusiya intellektualları arasında moda oldu. Rus ədəbiyyatçıları: AP Sumarokov, VKTrediakovski - ilk Lafontaine'in efsanelerini tərcümə etdi və sonra özlərini yazmağa başladılar. Təbii ki, o dövrün modasını təqlid edərək, onu kiçik qəbrlik əsərlər şəklində etdilər.

I.A. Krylov

Rusiyada bu janrın üstü IA Krılovun əsərləri hesab olunur. Şeir nümunələrində bir üstünlük var: bir qayda olaraq, bir qayda olaraq, yalnız bir düşüncəni daşıyır və bütün simvolları doğru və ya yanlış davranış nümunəsini göstərmək üçün çağırılır, sonra qəflətdə asanlıqla gözəgörünməz, bir az məkrli bir iş və müəyyən bir ritm ilə yaxşılaşdıracaqdır.

Krylovun əsərlərinin sonu onun qədim sələflərinin əxlaqından çox fərqlənmirdi. İfadə etmək istərdim ki, istər-istəməz istəməsə, Ivan Andreeviç fəqih mövzunu rus reallıqlarına uyğunlaşdırmışdır və yerli oxucuya və dinləyiciyə daha aydın başa düşmüşdür, eyni LN üçün də doğrudur. Tolstoy.

Lakin, insanların əksəriyyəti nəsr qəbul etmək daha asan olduğunu düşünür, çünki qəlib yaratmaq üçün istifadə edilən müxtəlif üsullar hikayədə baş verən hadisələrin anlaşılmasını çətinləşdirir və anlatmanın sərhədlərini ləkələyir. Bəlkə də bu belədir, amma əxlaq vəziyyətini saxlayır. O, dərhal işi qısaca, qısa və tam hala gətirərək, müəllifin təsvir etdiyi əvəzi və ya əxlaqını dərk edir.

Ümidvarıq ki, məqalimiz oxuduğumuzda oxucuya yalnız sə'ylə danışmaq, asan məsələdir, məsələnin nəticəsi deyilir, eyni zamanda yerli və xarici ustaların bu janrının klassik əsərlərini təkrar oxumağa təşviq edir.